Quina pena senhor Cuní

Donques ben, per sòrt o per desgràcia era vida continue, demori que a condar d’ara age er ànim un shinhau mes entà naut e que pogue escríuer tamb mes regularitat.
Aué non e pogut tier mes e me cau díder bèra causa sus eth debat esteril e demagog que s’a daurit tamb eth tema der os.
Veiguen es matins deth prepotent Josep Cuní era vertat ei que tot eth tema da pena. Sonque cau veir ara senhora Rahola diguen que es aranesi non auem dret a decidir, quina pena entà ua exmilitant independentista non reconeisher es drets deth nòste pòble. Estongui demorant poder veir eth video deth debat a on apareish Joan Estevez, pr’amor que sonque è pogut veir un resum.
Mes çò de mes grèu a estat es preguntes que s’an adreçat ara audiéncia entà crear ua polemica entre territòris que jamès a existit. Era qüestion en concrèt siguec: “La permanencia de l’os al Pirineu s’ha de decidir al marge de la voluntat dels aranesos?”
Ei ua vergonha que ua persona capable de hèr aguesta qüestion en sòn programa estongue en ua cadena publica. Mes açò non ei nau, eth senhor Cuní ja comencèc ua polemica territoriau tamb eth tema deth aigua pendent eth periòde de sequèra d’aguesta darrèra primauera. Alavetz s'ausèc a digue-li a un pages que degalhaue era aigua e que aqueth liquid element non ei pas sòn, senon de toti.
Coma aranesi e des de es nòstes institucions s’aurien de demanar explicacions ath CAC. Encara que tanben podem començar era campanha entà era reintroduccion des lops en Collserola e era especiau proteccion des meduses en litoral de Barcelona, evidentaments condant tamb era opinion des sòns abitants.
Ah!! E Fin finau, s'arregrairie qu'eth presentador quan tornese a entrevistar ath Sindic s'i adrece damb eth respècte que merite eth president d'un pais, eth nòste.

De Part de Jose Maria Sirat Llonch

En prumèr lòc exprimir er immens sentiment de gratitud entà tota era gent que mos an acompanhat en aguesti moments tan tristi e que tant an demostrat eth sòn afècte e respècte ath mèn pair e era nòsta familha.

Coma solie díder eth men pare en es sòns darrèri dies: “que cau partir”. Siguec ua malautia fòrça longa e crusèla era que s’emportec a Jose María, encara que eth en cap moment perdec era esperança ena sua luta e la sostenguec enquiath darrèr sospir. Guanhèrem totes es batalhes que liurèrem contra eth càncer, mès ara fin perdérem era guèrra.

Eth sòn esperit tostemp serà ena montanha deth Pontet, en es nòsti lòcs secrèti a on tanti ceps auiem trapat, en sòn estimat huart e en tanti auti lòcs dera sua estimada Val. Mès sustot tostemp restarà viu en es còrs de tanta e tanta gent que l'estimaue e qu'atau ac demostrèren. Mentre toti plegadi mantenguam er rebrembe ena nòsta memòria, eth mèn pair contunharà viu.
"Ia" Ère ua persona de fòrtes conviccions e principis, un senhor d'ua integritat encomiable, d'ua simpatia innata e qu'ère erós damb es petites causes deth dia a dia. Mes çò de mès destacable siguec eth voler ajudar tostemp ara gent des des sues diuèrses facietes, tant des des sues responsabilitats publiques coma des des sues desparières faenes personaus e professionaus, en definitiva un senhor, ua bona persona e un melhor pair. Ère d'aquera classe de gent, cada dia mès escassa, que pas les importaue d'a on venguie cadun, senon entà on anauen.

Ère un òme qu’estimaue a Aran, a Vielha e ath Passeg a on passèc era sua sacrificada mès erosa vida.

Mès çò de mès important pas ei tot eth ben que realizèc ath long dera sua massa cuerta encara que plea vida, senon tot çò que li demoraue per hèr e aportar ath nòste país e ara sua gent. Entre d'autes causes gaudir deth sòn arrèhilh qu'ère era major illusion qu'auie.
En nòste còr tostemp demorarà er auer-li acompanhat pendent aguesti dus ans e ueit mesi de luta contra aguesta crusèla malautia e era satisfaccion d'auer estat damb eth enquia eth sòn darrèr sospir amassa damb fòrça dera gent que estimaue.
De vertat vos digui qu'eth uet qu'a deishat ei immens e jamès poderà èster aumplit de nau, encara que toti es que la estimerem sajaram de satisfèr-li pr'amor que sabem que des d'aguest lòc a on ei e qu'ei ath que van es bones persones se senterà erós e capinaut deth legat morau qu'a deishat.

De part de José Maria m'agradarie dar es mercés a toti es doctors, infermières, auxiliars e d’aute personau des espitaus que tan plan mos acuelheren pendent aguest temps. Tanben arregraïr ad aguesti amics incondicionaus que tant mos ajudèren e acompanhèren.

Me shautarie díder fòrça mès causes sus aguesta grana persona, mès creigui que toti es que la coneishéretz pas auetz de besonh que vos explique era classe de cavalièr que mos a deishat, atau qu'entà dà-li un comiat vos dèishi damb uns pòqui vèrsi des deth còr.

Que cau partir,
Non te cau patir,
Te demoram en Pontet
A on james seras solet.